dün akşam serkan'la birlikte arkadaşlarımızla caddeye inmiştik. evden çok uzakta değildik, 29 ekim sebebiyle trafik kapalıydı ve bağdat caddesi tıklım tıklımdı.saat 22:00 civarında annem aradı. bugüne ne kadar onun sesini hiç bu derece kötü duymamıştım.kötüydü.
birden hastalanmış, ateşi çıkmış ve kusmuş. caddenin trafiğe kapalı olması sebei ile taksiye binemezdik, yürümekten daha doğrusu koşmaktan başka çaremiz yoktu.
bağdat caddesine 10 dklık yürüme mesafesinde oturuyorum ancak dün akşam o yol bana sanki kilometrelerce uzunlukta geldi.
yarı koşar halde eve gitmeye çalışırken, sigara içtiğim için hemen tıkandım. ciğerlerim yanıyodu sanki.
ve ben o an karar verdim, sigarayı bırakmalıydım, nitekim bugüne kadar içeceğim kadar içmiş, keyfini sürmüştüm artık yeterdi.
yıllar önce 4 aylığına bıraktığım zamandan sonra bu sigara içmediğim ilk günüm.
bunu başarmayı çok ama çok istiyorum. umarım bu sefer ki dönemlik değil, ömürlük olur.
