30'una merdiven dayamış biri olarak hissettiğim yaştan çok uzakta olduğumun farkındayım. Yaşınız kaç denince gerçek yaştan mı hissettiğim yaştan mı bahsetmeliyim bilemiyorum zaman zaman.
Hala Donald Duck'un karısı Daisy Duck figürleri biriktiyorum mesela, Betty Boop ve Kitty'li ürünler ne olursa olsun ellemin uzanmasına ve onlara dokunmama sebep oluyor.
Zara'da beni cezbeden t-shirtlerin üstünde genelde "Çakıl" ve ya "Tom ve Jerry" oluyor.
Müzik kutuları, kar küreleri ilerde evimin bir köşesini süslemeyi planladığım objeler.
Bünyem gece klüplerinde sabahlara kadar dans edemiyorum ya da müziği kaldıramıyorum belki ancak nerde ıvır zıvır üstü kuzulu, kalpli, arılı şey varsa ben onlara yöneliyorum.
Turkcell'in "gençken yapılacak 100 şey" listesini yapabilirim tereddüstsüz ancak gencturkcell beni yaş itibari ile bünyesinden atalı uzun zaman oldu. Bu sebeple video çekip yollayamıyorum.
Kocaman koskocaman bir hayal dünyam var mesela, yere bir türlü inemediğim, ayaklarımın basmadığı. Yanlız kaldığım her an her saniye bir hayal kuruyorum. Hayallerden, çok yakınlarım haricinde kimseye bahsetmiyorum.Buraya asla yazmam utanırım :)
Yaşımdan küçük gösteriyorum, abatmıyorum biri bana 87'li misin demişti.Çüş demiştim 6 yaşı da ilk kez duyuyorum.Bu bir avantaj tabii. Annem de öyledir benim. Genlerimizde var olduğumuzdan küçük görünmek. Bu sebeple çizgi film izlemek, t-shitleri giyinmek, kumbaralara ilgi duymak belki tuhaf kaçmıyor dışardan ama bazen ben kendime inanamıyorum.
Bu olgun olmamaktan mıdır, henüz evli olmamaktan mıdır, aile yetiştirme tarzından mıdır bilmiyorum. Ama her zaman söylenen şey çok doğrudur bence. İçindeki çocuk asla ölmemelidir. O sana en zor ve kötü zamanlarda yardım eder.O çocuk büyütür aslında seni.Ondan öğrendiklerinle büyürsün.
Beverly Hill's en sevdiğim çizgi film.Bianca ise en sevdiğim karakterdir.Hala öyledir,hala öyledir.Bianca adıyla ve tarzıyla benim için fazlaca karizmatiktir. Nickname koyulması gereken çoğu şeyde ismim hala Bianca'dir:)
Bodrum Bianca'yı çok sevmemin bir sebebi de budur...
